قد يكون من نافلة القول، أو من باب تحصيل الحاصل، كما يقول المناطقة، قولنا: إن مبحث الكلام في الغرب الإسلامي مازال تراثاً بكراً لم يتم بعد اكتشافه والتعرف عليه، ولم تطأه الكثير من الأقلام. فهو مبحث عذب المذاق، لكنه صعب المورد، لأن الخوض فيه ليس سهلاً ويسيراً، بل مثقلاً وعسيراً. ومرد هذه العواصة ـ التي هي من البداهة إلى حد أن التصريح بها أصبح من قبيل الإطناب ـ إلى التبديد الذي أصاب التراث الكلامي في هذه المنطقة. وهو التبديد الذي يقف (...) عقبة كؤوداً في طريق الحكم على الوضع الكلامي ـ الذي يفتقر إلى دراسات ـ عن كثب في هذا الجناح الغربي من العالم الإسلامي. فالعدد الجم من هذا الجنس من القول الذي هو الكلام قد ضاع كله واندرس، إما قصداً عبر التاريخ لمحوه، أو مدفوناً في ثنايا خزائن العالم. ومسألة إخراجه من "الوجود بالقوة" إلى "الوجود بالفعل"، بالمعنى الأرسطي، مغامرة دونها خرط القتاد، كما يقول أهل اللغة! وتبعاً لذلك، يمكننا الاطمئنان إلى القول بأن الاتجاهات الكلامية في الغرب الإسلامي منطقة مجهولة يندر روادها وتتعذر مسالكها. (shrink)

Philosophy and political sciences; philosophy, European.

This series of responses was commissioned to accompany the article by Singer et al, which can be found at http://www.biomedcentral.com/1472-6939/2/1. If you would like to comment on the article by Singer et al or any of the responses, please email us on [email protected].

Islamic Bioethics presents a wide variety of perspectives and debates on how Islamic societies deal with the ethical dilemmas raised by biomedicine and new technologies. The book is a "constructive dialogue" between contributors selected from a multidisciplinary group of Muslim and non-Muslim scholars from different Islamic countries. The 11 chapters illuminate the diversity and complexity of the issues discussed in Islamic bioethics and pave the way to a better understanding of Islamic bioethics and dialogue in the global bioethics community. The (...) chapters take both theoretical and practical approaches to the topic, and each covers an emerging issue in Islamic bioethics. This book will be useful for academics and professional institutions in both Islamic and non-Islamic countries, and will be instrumental in providing researchers, scholars, students, policymakers and medical professionals with access to the latest issues and debates related to Islamic bioethics. Contributors include: Tariq Ramadan, Abdallah Daar, Ali Albar, Mohsin Ebrahim, Baharouddin Azizan Alastair Campbel, Bagher Larijani, Carol Taylor, Gamal Serour, James Rusthoven, Ilhan Ilkilic, Ingrid Mattson, Hassan Chamsi-Pasha, Jonathan Crane, Hakan Ertin, Mehunisha Suleman. (shrink)

De traditionele causaliteitsleer - een hoofdstuk der filosofie, - kent slechts oorzaken en gevolgen. Dit boek rekent daar mee af en voert in wetenschap de begrippen middel en doel in. Een zaak van logica. De auteur is van zeer goeden huize en de kwaliteit straalt ook van dit manuscript af. Schrijver weet waar hij het over heeft Ik acht de probleemstelling oorspronkelijk en, belangrijker nog, ook zeer relevant. Het boek kan zeer goed gebruikt worden voor onderwijsdoeleinden. Het kan ook richting (...) geven aan nieuw onderzoek. R. van Woudenberg, hoogleraar theoretische filosofie, Vrije Universiteit Amsterdam Het manuscript is boeiend doordat het duidelijk maakt hoezeer een strikt causale benadering (zoals in de natuurwetenschappen gebruikelijk is) ontoereikend is wanneer er sprake is van menselijk handelen. Bedoelde oorzaken en beoogde gevolgen blijven oorzaak en gevolg. G. Nienhuis, hoogleraar natuurkunde, Universiteit Leiden Dit boek is serieus en zeer origineel. Het is van belang dat het wordt uitgebracht en - vooral ook - dat het wordt gelezen. A.C. Hemerijck, decaan Faculteit der sociale wetenschappen, Vrije Universiteit Amsterdam Table of Contents Inleiding Hoofdstuk 1. Wetenschap in vogelvlucht Hoofdstuk 2. Juiste vragen en goede antwoorden Hoofdstuk 3. Weten waardoor en weten waarvoor Hoofdstuk 4. Versta onder een doel niet een begeren Hoofdstuk 5.. Van causalisme naar finalisme Hoofdstuk 6. Verklaren, voorspellen, ontwerpen Hoofdstuk 7. Vanwaar dat odium op het doelbegrip? Hoofdstuk 8. Alle analyse is empirisch Hoofdstuk 9. Wetenschap en het onbewuste Hoofdstuk 10. Mimesis als breed verschijnsel Hoofdstuk 11, Ministerie ontwikkelt beleidsanalyse Hoofdstuk 12. Opvoeding als voorbeeld Hoofdstuk 13 Toepassingen per discipline Uitleiding Index Personen en Zaken About the Author Gijs Kuijpers is emeritus hoogleraar politicologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. (shrink)

Cerro da Vila was founded as a Roman production and harbour settlement at the end of the Republican Age. It developed into a small seaside settlement, largely based on the exploitation of maritime resources, although it is unlikely that this exploitation exceededsubsistence level. The abandonment of the settlement probably resulted from violent attack and destruction at the end of the 11th / beginning of the 12th century AD. A hoard of 239 silver coins and fragments were discovered at the bottom (...) of an Islamic storage pit dug into the ground in an area of the former Roman site, where several remains of buildings and layers confirm settlement activity in the Visigothic and Islamic period. The latest coin is dated 270/883-4, but the hoard might have been buried some years later. It is likely that the hoard represents a small random sample of the coin circulation in Gharb al-Andalus. Most of the coins are fragmented. As it is typical for that period, a number are slotted and slashed coins; some of them are plugged with tiny pieces of silver. With the exception of two Carolingian deniers all the identifiable coins are from Cordoba, proving a tight control of the circulation of coins in al-Andalus. The hoard belongs to a horizon of similar hoards from southern and south-western al-Andalus which were buried in the 260s/870s and 270s/880s. Their composition is discussed in the article. They all belong to the period of the uprising of the muwallad landowner ʿUmar ibn Ḥafṣūn between 267/880-1 and 303/915- 6, against the Emirate of Cordoba. (shrink)

In deze beschouwing ordent Karsten Harries zijn gedachten over het fenomeen ‘kitsch’. Hij gaat daarbij uit van de vraag of kitsch eigenlijk wel zo afkeurenswaardig is. Of hoort ze bij de menselijke natuur en haar hang naar romantiek en nostalgie? We kwalificeren iets als kitsch als we denken dat het voortkomt uit onoprechtheid en getuigt van slechte smaak. Maar is de nostalgie, het dromerige of stichtelijke van kitsch niet beter dan postmoderne ironie of moedeloosheid? Daar staat tegenover dat kitsch onder (...) het mom van authenticiteit de werkelijkheid afbeeldt, maar deze feitelijk met zijn leugens aan het zicht onttrekt. Iets dergelijks geldt ook voor kitsch en religie: niet langer tracht het kunstwerk een werkelijkheid uit te beelden die ons voorstellingsvermogen te boven gaat, maar het wordt in de plaats van die werkelijkheid gesteld. In de politiek kan eenzelfde esthetisering de werkelijkheid een schijn van betekenis geven die mensen blind maakt voor de menselijkheid van hun medemensen. Niet kitsch, maar alleen het ‘aura’ van kunst kan en moet ons ontvankelijk maken voor deze werkelijkheid, die uitstijgt boven wat de rede kan bevatten. (shrink)

Van oudsher proberen liberaal-democratische samenlevingen private en publieke sferen gescheiden te houden. Individuen en bedrijven kunnen privaat handelen op de markt, winst maken en daar de vruchten van plukken. De publieke macht moet daar onafhankelijk van uitgeoefend worden, op democratische basis. Maar die strikte scheiding tussen privaat en publiek staat onder druk. Oligarchen beïnvloeden in veel landen de politiek, door partijdonaties en lobbyactiviteiten. Bedrijven reguleren hun eigen activiteiten, en overheden slagen er in een geglobaliseerde economie lang niet altijd in om (...) daar effectieve controle over te hebben. In dit boek presenteert Rutger Claassen een filosofische analyse van de relatie tussen privaat en publiek. In het feodalisme waren beide met elkaar verweven, op een ongezonde manier. De moderne, open samenleving ontstond in de 18e eeuw als een reactie daarop. Maar vandaag de dag lijken we een terugval te beleven. Opnieuw vermengen economische en politieke belangen zich, ten koste van burgers. Zijn we aangeland in een ‘neo-feodaal’ tijdperk? En hoe daarop te reageren? Voor iedereen die wil begrijpen hoe politiek en economie elkaar beïnvloeden, en hoe een filosofische blik ons daarbij kan helpen. (shrink)

Appiah onderzoekt in zijn essay het kosmopolitische respect voor verschillen en wat dit respect vereist 'wanneer we verwikkeld zijn in morele debatten die over de grenzen tussen de naties heen reiken'. Volgens Appiah kunnen kosmopolieten al een wereldburgerschap laten gelden zonder dat daar enige verandering van de politieke instituties aan te pas komt: mede-wereldburgerschap kan al in praktijk gebracht worden zonder veranderingen op institutioneel niveau af te wachten.

Er is de laatste decennia nogal wat te doen over de metafoor en haar functie. En vaak wordt daarbij verwezen naar een belangrijke tekst van de Griekse filosoof Aristoteles. Ik wil in het hierna volgende nagaan wat Aristoteles over de metafoor zegt. Ik begin met de hierboven bedoelde passage in haar verband zo letterlijk mogelijk te vertalen. Dan bezie ik verder wat Aristoteles met de metafoor die hij als voorbeeld gebruikt, doet en vervolgens bezien we wat Aristoteles verder over de (...) ‘overdracht’ zegt, en wat enkele geleerden zeggen over Aristoteles-en-de-metafoor. Tenslotte stel ik de vraag of, afgezien van Aristoteles, er reden is om te denken dat de metafoor een ‘cognitief extra’ heeft boven een mededeling in normale bewoordingen, en speciaal de wat soms genoemd wordt ‘levende’ metafoor. Ik zelf kan daar niet van overtuigd raken. (shrink)

Met de verlichting komt de mens centraal te staan als de verantwoordelijke in het spanningsveld van vrijheid en determinisme. Daarmee dreigt hij zich ook de schuld van alle kwaad op de hals te halen en wordt de theodicee een antropodicee. Hij kan daar op twee manieren onderuit komen: ofwel wordt alle dwingende natuurwetmatigheid secundair en is nog slechts het morele kwaad relevant, ofwel wordt de vrijheid zelf herleid tot het natuurlijk determinisme. Kant wist echter die spanning in het verlichtingsdenken overeind (...) te houden. (shrink)

Christelijke ethiek, in de traditie ook wel moraaltheologie genoemd, is een van de meest omstreden onderwerpen binnen de theologie, maar ook daarbuiten. Toch is het doel van deze ethiek 'een leven in volheid en vrijheid'. Zonder ethische richtlijnen en persoonlijke verantwoordelijkheid kan een leven niet slagen. Normen en wetten hebben als doel ruimte te scheppen voor het leven en dat te beschermen. Deze vrijheid invullen, daar zijn mensen zelf verantwoordelijk voor. En verantwoordelijk zijn betekent: een antwoord verschuldigd zijn aan iemand. (...) Ethiek voltrekt zich daarom altijd in relatie: tot het eigen geweten, tot het goede dat te verwezenlijken valt, en in relatie tot andere levende wezens en de natuur. Christelijke ethiek plaatst deze verantwoordelijkheid bovendien in relatie tot God. Mensen zijn vrij maar ook beperkt; zij doen elkaar kwaad en hebben behoefte aan vergeving en verzoening. (shrink)

Emancipatie en integratie, nationalisme, machtsonderdrukking en privileges, (super)diversiteit en erkenning. Het zijn slechts een paar van de beladen termen waar we tegenwoordig veel mee geconfronteerd worden, en dat in de context van persoonlijke identiteitsvorming als in debatten omtrent groepsidentiteit, de vraag naar minderheidsrechten en de gepercipieerde conflicten met de zogenaamde democratische Westerse Verlichtingsidealen die daar vervolgens uit voortkomen. Heel veel van deze politieke discussies die momenteel gevoerd worden binnen de politiek en de media draaien om ‘identiteit’, waardoor dit concept helaas (...) tot een gepolitiseerd en polariserend begrip verworden is. (shrink)

Wat gebeurt er allemaal in relaties? We raken gefrustreerd wanneer een vriend niet terugbelt. We missen een geliefde die ver weg is. We komen elkaar tegen op straat. We vrijen. We voelen ons eenzaam. Soms terwijl we vrijen. We voelen ons diep met iemand verbonden. We verwachten veel. We doen ons best om niet te veel te verwachten. Soms lukt dat, en dan kunnen we elkaar echt ontmoeten. Dit boek gaat over de spanningen die in elke relatie aanwezig zijn. In (...) romantische relaties, maar ook in andere. Je verhoudt je tot de anderen en tot jezelf. Maar je verhoudt je ook tot de verhouding zelf. Dat is een nieuw idee in de cognitiewetenschappen. Daar gaat het veel vaker over kennen, dan over liefhebben. Maar wat als kennen en liefhebben eigenlijk heel dicht bij elkaar zouden liggen? In dit boek breekt cognitiefilosoof Hanne De Jaegher een lans om kennen en liefhebben samen te bestuderen. Want allebei zijn het geëngageerde relaties vol spanningen. Zo schrijft de auteur een wonderlijk nieuw hoofdstuk in de filosofie van de liefde. (shrink)

Laat me vanaf het begin duidelijk maken welke betekenis ik wel — en niet — aan de term “universalisme” zal hechten. Zoals ik de term gebruik, heeft “universalisme” betrekking op het standpunt dat alle menselijke wezens uiteindelijk gered zullen worden en bij Christus eeuwig leven zullen mogen genieten. Dit standpunt is verenigbaar met de opvatting dat God vele mensen na hun dood zal straffen. Vele universalisten nemen aan dat er van Goddelijke vergelding sprake zal zijn, hoewel enkelen daar wellicht niet (...) van uitgaan. Universalisme verplicht iemand wel om aan te nemen dat zo’n straf niet altoos zal voortduren. Universalisme is ook onverenigbaar met de verschillende opvattingen die leren dat sommige mensen uiteindelijk vernietigd zullen worden (na allereerst al dan niet straf te hebben ontvangen). Zulke opvattingen stemmen met het universalisme overeen in het opzicht dat de straf ook volgens hen niet altoosdurend is, maar ze verschillen van het universalisme in die zin, dat zij geloven dat het eeuwige leven sommige mensen zal worden onthouden. Enkele universalisten willen de verzoening ook op dieren betrekken, een enkeling op gevallen engelen of zelfs op de satan zelf, maar ik ben geneigd om aan te nemen dat hij uitsluitend op menselijke wezens van toepassing is. Kort samengevat: universalisme is het standpunt dat elk menselijk wezen, uiteindelijk althans, de feestzaal zal mogen binnengaan. (shrink)

In het personalisme staat de menselijke persoon centraal. Niet het individu en zijn enge eigenbelang, maar de mensen in verbondenheid met elkaar, hun leefwereld en idealen. De personalistische filosofie heeft haar stempel gedrukt op onze samenleving. Tot op vandaag functioneert ze als inspiratiebron voor maatschappelijke projecten. 0Misschien juist omwille van die sterke impact in het verleden heeft het personalisme vandaag een wat stoffig imago. Dit boek maakt daar komaf mee. Denkers en doeners van diverse pluimage stellen zich de vraag wat (...) een hedendaags personalisme kan inhouden. Welke impulsen kan het personalisme geven aan de samenleving van morgen? Hoe kunnen we dat concretiseren, in diverse domeinen, van economie tot ecologie, van psychologie tot politiek? 0Zo blijkt dat personalisten nog steeds tegen de stroom in zwemmen. Tegenover de materialistische en individualistische reflex van onze samenleving houden ze een warm pleidooi voor het relationele en het spirituele. Met oog voor concrete initiatieven en ruimte om de personalistische traditie kritisch te bekijken, zet dit boek de toon voor een breed maatschappelijk debat. Dit is leesvoer voor iedereen die met een open geest wil nadenken over een betere samenleving. (shrink)

Ondanks een hardnekkige mythe die aan de basis ligt van een al even hardnekkige leespraktijk, is de naam van de auteur geen garant voor de eenheid van het werk dat onder die naam verschijnt. Wat men misleidend een oeuvre noemt, is vaak door meer dan twee handen gemaakt en bestaat uit tegen elkaar ingaande denkbewegingen die men onrecht doet door er een proces van rijping en groeiend inzicht onder te willen schuiven. Foucaults ‘oeuvre’ vormt hierop geen uitzondering. Ook daarin zijn (...) breuken en die reiken zo diep dat ze dwars doorheen de naam van de auteur lopen. Zoals mijn titel aangeeft, beperk ik mij hier tot één van die breuken – die tussen de archeologische en de genealogische werken. Ik wil laten zien dat de twee posities die ‘Foucault’ daar inneemt onverzoenbaar zijn en zich situeren aan weerszijden van een van de talloze breuklijnen in het speelveld waarop de hedendaagse wijsbegeerte haar stukken verschuift. (shrink)

Verschillende redenen geven mij aanleiding tot het schrijven van dit artikel. In de eerste plaats zijn dat de discussies die onlangs zijn gevoerd in de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, respectievelijk over de wetenschappelijkheid van de godgeleerdheid en de rechtsgeleerdheid.1 In geen van beide discussies werd ook maar enig verband gelegd tussen beide wetenschappen, laat staan gesproken over de reden waarom nu juist deze twee de twijfel over hun wetenschappelijk karakter moeten ondergaan. Wie namelijk enigszins ingevoerd is in de problemen (...) van de sociale wetenschappen weet net zo goed, dat in de moderne natuurwetenschappelijke zin van het woord deze ook nauwelijks als wetenschap kunnen worden beschouwd. Paul Schnabel wijst daar in zijn Akademie-voordracht over ‘De wetenschappelijkheid van de theologie maatschappelijk bekeken’ in het voorbijgaan even op , maar gaat dan snel over tot de problemen van wat hij noemt de ‘godswetenschap’. Ik kom daar uiteraard op terug. (shrink)

In a field dominated by books that focus exclusively on the perspective of business in large corporations or that assume that business has a moral deficiency in need of reform, Al Gini and Alexei Marcoux offers students and business people alike a concise guide to what everyone ought to do when doing business. Where other books are organized topically, Gini and Marcoux look at the moral features of business that recur across topical areas, stressing the considerations that bear on business (...) people whether they be corporate functionaries, principals in family businesses, or solo entrepreneurs who do it all, end to end. They present to students the essential concepts, ideas, and issues involved in ethics in business and emphasize the individual acting person and what it means to have character and integrity when doing business. (shrink)

Drawing upon in-depth case studies of vacation habits and the observations of philosophers, writers, and sociologists such as Aristotle, Mark Twain and Thorstein Veblen, Al Gini argues why vacations are so venerated and why 'doing nothing' is a fundamental human necessity. From shopping sprees and extreme sports to the ultimate vacation - retirement - The Importance of Being lazy demonstrates that without true leisure, we are diminished as individuals and as a society.  .

This is a major work of Islamic mysticism by the great thirteenth-century Persian poet, Farid al-Din Attar. Translated by A J Arberry, Attar’s work and thought is set in perspective in a substantial introduction.

Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, Muḥammad ibn Ibrāhīm, -1641 -- Criticism and interpretation. ; Islamic philosophy -- Iran.

Muḥammad Bāqir ibn Muḥammad Dāmād, 1631?. Taqwim al- īmān - Criticism and interpretation; Islamic philosophy - Early works to 1800.

Rāzī, Fakhr al-Dīn Muḥammad ibn ʻUmar; 1149 or 1150-1210; criticism and interpretation; Islamic ethics; Islamic philosophy.

Political humor and satire are, perhaps, as old as comedy itself, and they are crucial to our society and collective sense of self. In a poignant, pithy, but not a ponderous manner, Al Gini and Abraham Singer delve into satire’s history to rejoice in its triumphs and watch its development from ancient graffiti to the latest late night TV talk show.

Political humor and satire are, perhaps, as old as comedy itself, and they are crucial to our society and collective sense of self. In a poignant, pithy, but not a ponderous manner, Al Gini and Abraham Singer delve into satire’s history to rejoice in its triumphs and watch its development from ancient graffiti to the latest late night TV talk show.

In a series of brief chapters, Al Gini lays out ideas for 'stepping out of the shadow of the self' - an argument for stopping thinking of yourself as the centre of the universe. It's hard to be good, he explains, until we realize that being good only has meaning in relation to other people. Ideas of justice, fairness, and ethical behavior are just that - abstract ideas - until they are put into action with regard to people outside ourselves. (...) We may worry too much about good versus evil - big concepts that give us plenty of room to sit on the right side of the equation, he argues. Instead, we need to be thinking about how being good involves an active relationship toward others. Being good all by yourself may not be good enough. This warm and generous book is for anyone who wants to know how to use ethical thinking as way to live, work, and be with others. (shrink)

In a series of brief chapters, Al Gini lays out ideas for 'stepping out of the shadow of the self' - an argument for stopping thinking of yourself as the centre of the universe. It's hard to be good, he explains, until we realize that being good only has meaning in relation to other people. Ideas of justice, fairness, and ethical behavior are just that - abstract ideas - until they are put into action with regard to people outside ourselves. (...) We may worry too much about good versus evil - big concepts that give us plenty of room to sit on the right side of the equation, he argues. Instead, we need to be thinking about how being good involves an active relationship toward others. Being good all by yourself may not be good enough. This warm and generous book is for anyone who wants to know how to use ethical thinking as way to live, work, and be with others. (shrink)